Gedachten/herinneringen aan Yahto zijn vastgelegd in twee dikke fotoboeken. De meisjes hebben elk ook hun fotoboek.
JOUW VERHAAL
Jouw heengaan was goed, voor jou, het was je tijd. Je had je HD probleem, maar dat was met supplementen, dierfysio, zwemtherapie en de laatste tijd pijnstilling op te vangen. Je had adenoompjes, een framboosformaat en 2 hele kleintjes. Elke dag schoonmaken. Ze bleven rustig. De wandelingen werden korter. Je was moe, sliep vaak zo vast. Maar, al enige tijd kampte je met een blaas/plasprobleem. Voor het eerst in augustus 2016. Ervoor at je gras dat je anders nooit deed. Teken dat je je niet goed voelde. De oorzaak was toen de vergrote prostaat die het normaal plassen en poepen hinderde. Je blaas werd leeggehaald. Medicatie mee om de vergrote prostaat klein te houden. Het ging erna goed. Tot 15 juni 2017, je at weer gras tijdens het wandelen. Het plassen ging moeizamer. Weer werd de blaas leeggehaald. Elke plas hielden we goed in de gaten. Het probleem lag aan de spondylose in de achterhand, die het seintje dat naar de hersenen om goed (uit) te plassen, deed haperen. Erna controles bij de dierenarts en onze controles op je plasgedrag deden het nog 2 1/2 week goed gaan. Maandagavond at je weer gras. Niet goed dus. Dinsdag naar de dierenarts, weer de blaas leeggehaald. Je kon er weer even tegen, dachten we, hoopten we. Woensdagochtend vroeg wilde je naar buiten, hijgend, en deed 3 plasjes. Even erna weer hijgend de tuin in en er kwam, het duurde lang, moeizaam een plas. Poosje daarna overgegeven. Erna een stukje wandelen. Heel langzaam liep je. Soms kwam de plas er, soms niet. Ik had voor het wandelen Albert al gebeld en ook de dierenarts om hen voor te bereiden dat het nu niet langer meer kon. Na de moeizame wandeling waarbij je zelfs even in de berm ging liggen, je wilde niet meer, tilde ik je achter op en ging je, heel langzaam mee terug. Je ging thuis op je geliefde paadje richting het gras liggen, op je buik, hijgend, snel ademend. Ik belde de dierenarts en drong erop aan om met spoed hier te komen om je te laten inslapen. Albert kwam intussen thuis. Het was jouw tijd. Je was moe. We zaten bij je, knuffelden je, namen met pijn in ons hart afscheid van je. Om 12.40 ben je rustig ingeslapen.
's Middags hebben we je naar het dierencrematorium gebracht waar je vrijdags om 10.00 uur werd gecremeerd. Jouw as hebben we donderdags erna opgehaald. Een urn speciaal voor jouw as werd gemaakt. Je bent weer thuis.....
Terugkijkend op zijn laatste dagen vielen me een aantal 'signalen' op.
Maandagochtend vroeg hoorde ik blaffen, het was Yahto niet, hij blafte nooit, Albert die al bij hem was had niks gehoord. Het leken blafjes van moeder Juno, zou ze hem gaan halen?
Maandagavond keek je me op een heel bijzondere manier aan, wat wilde je me vertellen?
Woensdagochtend, een zwerm zwaluwen.......
Het roodborstje, witte vlinders, een groep buizerds......
Na jouw heengaan kwam ons intense verdriet, een grote leegte, een oorverdovende stilte.....gemis, tranen......
Alles is anders......
Ga maar, naar het land achter de Regenboogbrug, waar je weer samen zult zijn met je dierbare familie, Juno & Mac, Bjorka, Joy, Obi, Jany, Job, Merel, Dice en vele vriendjes.
Een maand ervoor, op 9 juni 2017, werd je nog elf en een half jaar
Nog steeds genoot je zo van wandelen, lekker eten en kluiven, knuffelen, ook met de mensen van de Zorgboerderij aan de overkant, zwemmen (wekelijks in het Hondenzwembad), liggen in de tuin en luisteren naar de vele vogelgeluiden.
Nog steeds koesterden wij elke dag met jou, in diepe, diepe dankbaarheid, vanaf je geboorte, al zolang samen. Jouw grootse liefde, zo genoten van jou, innig dierbare, lieve vriend.
|
|
