Dag meisje.....je komt nog vaak dag zeggen...... zo ook, na drie jaar blijf je verbonden, in alles om ons heen en je kwam zelfs nog even knuffelen lief, lief meisje, mis je
Listen to the wind
Met deze foto staat Björka nog in het NNFC clubblad 1-2016 bij de Supertieners vanwege haar 13e verjaardag.
Will you be mine? by Joan Steik
Fresh from the water bowl or was it the toilet this time? Big wet kisses...Will you be mine? Roses are red, violets are blue, I'm leaving muddy paw prints...just for you!
I'm cute and I'm cuddly most of the time, I give 'Big Hugs' to friends of mine, And my 'Big Heart' beats with a special chime.
Best friends are forever, Will you be my Valentine?
Op 14-02-2003 werd Björka van het Turfveld geboren.
De gezondheidsuitslagen van Björka zijn:
HD A, ED vrij, Cystinurie vrij
NNFC Waterwerkbrevet A & B
Zie de stamboom voor meer gegevens.
Björka was gek op zwemmen. Ze 'vloog' soms uit de boot om de dummy te pakken. De laatste tijd zwom ze niet meer, ze had al een tijdje minder zin in om de oefeningen te doen. Het was goed zo. Ze werd echt een dagje ouder...... Tijdens de Trials 2012 had ze er nog wel zin in en deed ze alledrie oefeningen goed! Zie waterwerk.
Björka was erg schoon, op zichzelf en onze andere dieren.
We noemden haar onze wandelende wasstraat: oogjes, oren van de andere Newfy's werden geregeld door haar schoongehouden, terwijl de katten van top tot teen afgelebberd werden, vooral Shahla kreeg geregeld een wasbeurt.
Ze was een dame met een koppie, eigenzinnig, maar heel erg lief en aanhankelijk en wilde erg graag knuffelen. Ze was de chef van de roedel.
Een grote vriendin.
Ze was dikke maatjes met Juno. Na het overlijden van Juno miste Björka haar heel erg.
Oude dame Björka, 13 jaar....., ze deed het al een tijdje rustiger aan. Wandelde niet meer, want dan hijgde ze snel. Deed haar rondje tuin, hijgde toen amper nog, genoot van het buiten zijn, observeerde. Ze at graag alles wat ze voorgeschoteld kreeg, genoot van aandacht en ... sliep veel. Het was lang aandoenlijk! Doch geleidelijk aan kon ze moeizamer overeind komen. De rondjes in de tuin werden afgewisseld met ergens gaan liggen. Erna maar weer naar binnen en veel slapen. Ze wilde nog graag bij ons blijven. Ze was niet ziek, had geen pijn en had geen medicijnen nodig, maar ze was moe, erg moe.
Drie dagen na haar 13e verjaardag ging ze duidelijk achteruit, ze hijgde meer. We besloten dat het niet langer kon. De laatste dag kon ze het eten niet meer naar binnen krijgen. De dierenarts was toen al besproken om aan het eind van de middag te komen. 's Avonds om 18.15 uur is ze, in het bijzijn van Yahto en Joy, Aristo en Shahla rustig ingeslapen. Ze is op reis gegaan, naar het land achter de Regenboogbrug. Juno was al enige tijd weer bij haar, ze wist het (dank aan Noesja Kosters, dierentherapeut). Het gaf haar rust. Samen zijn ze over de Regenboogbrug gegaan. Daar waar het goed is. Daar waar de andere dierbare Newfy's en andere honden zijn die haar voorgingen.
Wij zijn heel erg dankbaar dat ze zo lang, 13 jaar, bij ons mocht zijn. Ik mocht bij haar geboorte bij de fokker zijn en heb haar als pasgeboren pupje in mijn handen gehad. We hebben veel met haar beleefd, ze was op en top Newfy, eigenzinnig als het haar uitkwam, lief, aanhankelijk, trouw. We hebben heel veel van haar geleerd.
Het is goed zo, voor haar, maar we missen haar enorm, een grote leegte en zo stil, zo stil........
Verbonden vanaf haar geboorte, tot voorbij haar dood..... voor altijd in ons hart.
'Wetende' dat zij
weer samen
zijn geeft ons veel troost
I'm a thousand winds
|